Mon, October 4, 2010 8:58:00 PM
Subject: مقایسه دو پل

Subject: Fwd: FW: مقایسه دو پل

پل اول

این پل حامل قسمتی از جاد? اصلی شماره 93 ایالات متحده است که گرد ن? جاد? قدیمی در اطراف و بالای دیوار? سد را پشت سر می گذارد

بعد از اتمام، این پل پیوندی بین ایالات نوادا و آریزونا خواهد بود.

در یک شاهکار برجست? مهندسی، دو کمان بتنی عظیم جاده را نگه میدارند که از دل صخره ها بیرون زده اند.

این کمانها تشکیل شده اند از 53 تک? جداگانه هر یک به طول 24 پا که در کارگاه پل، قالب ریزی و به سیل? بالابر تسمه ای (متصل به تیرک های فلزی موقت) بالا کشیده شده اند. در نهایت این کمانها بیش از 1000 پا طول خواهند داشت.

در حال حاضر این سازه شبیه به یک پل معلق معمولی به نظر می رسد. اما با کامل شدن کمانها، کابلهای نگهدارنده در دو طرف برداشته خواهند شد سپس ستونهای عمودی برای نگهداری جاده بر روی کمانها ساخته می شوند.

این پل به عنوان گذرگاه سد هوور شناخته شده، اگر چه عنوان رسمی آن پل یادبود مایک اُ کالگان- پت تیلمن است (یکی از فرمانداران بنیانگذار ایالت نوادا- فوتبالیسی از اهالی آریزونا که در افغانستان کشته شد). ساخت پل از سال 2005 آغاز شده و سال آینده به پایان می رسد. پیش بینی می شود روزانه 17000 خودرو سواری و کامیون از روی آن عبور کنند.

ساخت سد در سال 1931 آغاز شده بود و بتن مصرفی آن برای ساختن جاده ای بین نیویورک و سان فرانسیسکو کفایت می کرد.

مسافت دریاچ? تشکیل شده (دریاچه مید)، 110 مایل می باشد و مدت 6 سال طول کشید تا پر شود.

جاده اصلی همزمان با این سد مشهور در سال 1936 گشوده شد.

یک توضیح اضافی : بالاترین نقطه روی نوار سفید دریاچ? مید، سطح آب قدیمی دریاچه قبل از خشکسالی و پیدایش منطق? لاس وگاس می باشد.

این خط بیش از 100 پا ، بالا تر از سطح آب کنونی است.

 
 
 
 
 
 
پل دوم 
عجیب‌ترین اشتباه مهندسی کشور در رشت
 ابتدا و انتهای پل جانبازان که تاکنون حدود 3 میلیارد تومان برای آن هزینه شده، به دلیل اشتباه مهندسی، 50 سانتی‌متر اختلاف سطح دارد و به هم نمی‌رسد
پل جانبازان رشت که قرار بود در سال 1386 به بهره‌برداری برسد هم اکنون در شرایطی به پیشرفت 72 درصدی دست یافته که اشتباهات محاسباتی‌اش عجیب‌ترین رویداد مهندسی کشور را رقم زده است. اجرای این پل  6/102 متری از چهارم تیر ماه سال 1385 در دو جبهه کاری آغاز شد که بنابر محاسبات می‌بایست در پایان پروژه به یکدیگر متصل می‌شدند، اما هم اکنون و با وجود گذشت 2 سال اشتباهات محاسباتی مانع از اتصال طرفین پل به یکدیگر شده است.

هم‌اکنون طرفین ابتدا و انتهای پل در حالی برای اتصال به یکدیگر نزدیک شده‌اند که تازه مشخص شده به دلیل اشتباهات مهندسی این اتفاق به دلیل اختلاف سطح طرفین پل هرگز نخواهد افتاد. گفته می‌شود این اختلاف به نیم متر می‌رسد که در قوانین مهندسی عدد بسیار بزرگی به شمار می‌آید.
 
 
 
 
 
 
به گفته مهندسان سازه، طراحی اینگونه پل‌ها پس از سال‌ها اجرا در کشور به قدری ساده است که حتی در توان دانشجویان مهندسی نیز هست و این بر ابهامات مسئله بیشتر می‌افزاید.
در این رابطه هیچ مقام مسئولی در شهر رشت حاضر به اظهار نظر نیست و تنها محمود فریدونی شهردار رشت در اظهار نظری غیرمستقیم پیمانکار را مقصر معرفی می‌کند. او معتقد است: «شرکت طرف قرارداد این پل در گذشته به تعهدات خود عمل نکرد و با اعمال مدیریت جدید سعی ما بر این است که در کوتاه‌ترین زمان این پل به بهره‌برداری برسد.»
فریدونی البته  نبود جرثقیل حمل نصب تجهیزات پل جانبازان از محل کارگاه ساخت تجهیزات این پل در حوالی کوچصفهان تا رشت در گذشته را از جمله مشکلات عنوان کرده و می‌گوید: «البته این مشکل هم اکنون برطرف شده است».
این توضیحات در حالی است که جبار کوچکی‌نژاد، نماینده مردم رشت در مجلس شورای اسلامی، پل غیرهمسطح جانبازان رشت را لکه ننگی در این شهر دانسته و همزمان رئیس مجمع نمایندگان گیلان می‌گوید: «ساخت پل غیرهمسطح جانبازان رشت به دلیل غیرکارشناسی بودن هزینه زیادی به گیلان وارد کرده است.»
 
اسدالله عباسی انتقادهای مردم و مسئولان نسبت به پل غیرهمسطح جانباران این شهر را نیز وارد می‌داند، اما با این حال رییس شورای شهر رشت هرگونه اظهارنظری در این رابطه را مغرضانه توصیف می‌کند.
محمدرضا قاسمی ‌به عنوان مدافع سرسخت این پل که طرفین آن دست کم 50 سانتی‌متر اختلاف سطح دارند حتی در پاسخ به نماینده مجلس، نه تنها پل را لکه ننگی برای این شهر نمی‌داند بلکه از ساخت آن به عنوان سند افتخاری در عملکرد شهرداری رشت نام می‌برد که  انگیزه‌ای قوی برای ساخت تقاطع‌های همسطح و غیرهمسطح دیگر در این شهر به وجود آورده است.
او حتی از منتقدان این پل می‌خواهد با دست برداشتن از اشکال‌تراشی‌ها و انتقادهای غیرمنصفانه کمبود نقدینگی و عدم بهره‌مندی این شهر از بودجه‌های ملی را برطرف کنند.
وی ادامه می‌دهد: «موانع موجود بر سر راه پروژه‌های عمرانی شهر باران با اشکال‌تراشی و انتقادهای غیرمنصفانه برطرف نخواهد شد، بلکه کمبود نقدینگی و عدم بهره‌مندی از بودجه‌های ملی بزرگ‌ترین مشکل در مسیر سازندگی رشت است.»
 تا به امروز برای این پل 2 میلیارد و 700 میلیون تومان هزینه شده است اما با اتفاق پیش آمده برآورد می‌شود دست کم یک میلیارد تومان به برآورد اولیه اضافه شود. کارشناسان امر معتقدند در صورت صرف این هزینه پل جانبازان رشت گران‌ترین پل روگذر در تاریخ مهندسی کشور خواهد بود.